Niet erg makkelijk om te beginnen…
Laat ik maar beginnen te vertellen dat ik altijd dacht dat iedereen stemmen hoorde.
Tenminste als kind dacht ik dat.
Mijn stem was altijd op de achtergrond, als ik terug denk was ik een jaar of 12 dat ze oorverdovend werden.
Nu ben ik 62 en heb gedurende 50 jaar altijd last gehad van de stemmen en voor het eerst in al die jaren heb ik een therapeut gevonden die voor het eerst echt naar mij luisterde.
In al die jaren een aantal keren een poging tot zelfdoding gedaan.
3x met medicatie zonder al teveel succes.
Het heeft wel geleid tot gedwongen opnames oa bij de wellen de vroegere st josef stichting in apeldoorn.
Op 27 jarige leeftijd paar maanden na mijn laatste opname kreeg ik het stempel bi-polair.
Als kind zei de huisarts al tegen mijn Moeder je zal het moeilijk krijgen met dit kind in zijn jeugd en als hij ouder word.
Dat was een goeie inschatting van de heer Gispen uit Apeldoorn.
Was als kind moeilijk te handhaven , was erg druk en wat je nou zou zeggen een adhd kind en volgens de huisarts ook een ernstige verstoring in het autistish gebied.
dat resulteerde in een half jaar in een vakantie kolonie.
we woonden in Apeldoorn aan de Holthuizerweg , het huis moest wijken voor nieuwebouw van ptt post .
we kregen een huis aan de Talingweg.
Mooie ruime woning in een leuke buurt.
Mijn Zuster ging al op jongere leedtijd het huis uit.
Was veel op mijzelf had weinig vrienden.
wandelde en ging veel weg op de fiets.
Op een van de wandeltochtjes vlakbij huis werd ik op een gegeven moment geroepen door een man op het terrein van de nedcos.
Moet 12 jaar zijn geweest.
De stem herkende ik van een buurman iets verderop.
Ben te goed van vertrouwen en ging het terrein op.
op het terrein was een overdekt iets ik denk dat daar spullen werden opgeslagen voor de productie van tapijttegels.
Werd nog eens vriendelijk geroepen , en liep zonder vrees die kant op.
Voor ik het wist werd ik ontdaan van kleding en meerdere malen hevig verkracht door 3 mannen waarvan ik er 1 dus kende.
Bij elkaar heeft dat enkele uren geduurd , later hoorde ik dat de fabriek dicht was en het dus geen werknemers waren .
Heb weken pijn gehad en dan nog de geestelijke pijn .
Ben na de ellende naar huis gelopen naar mijn kamer gegaan , verteld dat ik ziek was en in bed gaan liggen.
Heb hier nooit met iemand over gepraat.
later heb ik wel wat relaties gehad die wel een vermoeden hadden maar niet doorvroegen.
Mijn Ouders hebben nooit iets gemerkt denk ik , ik was altijd al een apart kind.
Heb mijn Vrouw Carolien leren kennen in 89 tijdens haar vakantie op de Scherpenhof in Terwolde waar ik in de horeca werkzaam was.
Zij was direct de vrouw van mijn Dromen en haar heb ik het ook niet verteld , mede doordat ze zelf een beladen verleden heeft.
Sinds 2 en een half jaar contact hadden we contact met Renata een buurmeisje van inmiddels 16 die het slecht thuis had en bij ons rust zocht en een normaal eet en leef patroon.
Zoals alles in mijn leven maakte ik ook in deze relatie Carolien Renata Rene ook weer de nodige fouten maar we hebben ook wel plezier gehad.
een van de laatste weekends dat ze hier sliep heb ik haar verteld dat ik misbruikt was op jonge leeftijd en dezelfde avond dacht ik ook tegen Carolien.
na een paar weken werd Renata blijvend uit huis geplaatst in een stad 50 km hier vandaan en heb haar in den lijve nooit meer kunnen zien en spreken.
sinds een week of 5 a 6 is er weer voorzichtig contact en we werden zelfs uitgenodigd voor haar verjaardag ,wat later weer teruggedraaid werd en uitgesteld.
Maar ben allang blij dat er weer wat contact is. En zo nu en dan een video chat.
Heb haar altijd als een dochter gezien die ik nooit gehad had.
Toen Renata weg was werd ik langzamerhand zieker , mijn depressies werden heviger ik at nauwelijks kon op een gegeven moment niet meer autorijden , buiten bij het huis viel ik regelmatig om.
Ik werd incontinent en kon mijn plas nergens meer ophouden.
werd steeds zieker maar wilde of kon dat niet inzien.
Een aannemer die voor ons werkte was er met 5000 euro vandoor.
Er waren problemen met het uvw , dan de problemen met `Renata.
Het vergde schijnbaar teveel van mij en Carolien heeft mij laten opnemen.
dat ging schijnbaar niet zonder slag of stoot want de burgemeester heeft mij de ambulance moeten inpraten.
Hier in hongarije heb je mazzel als de burgemeester sociaal en niet corrupt is , ik had dus geluk dat de Gellert moeite deed om ons te helpen.
Zelf kan ik mij er niets meer van herinneren , in het ziekenhuis kreeg ik een epileptische aanval , mijn suiker piekte tot dik boven de 20 en kreeg hartproblemen.
na een korte tijd in coma gelegen te hebben ben ik weer bijgekomen en door de coma kreeg ik schijnbaar een reset in mijn hoofd want ik was op slag niet depressief meer en de stem in mijn hoofd was weg.
de behandeling daar was niet geweldig maar men heeft wel mijn leven daar gered.
Vreemd ze hebben gevochten om mijn leven te redden en het enige waar ik aan kon denken voor mijn opname hoe ik zo snel mogelijk uit het leven kon stappen.
Na 3 weken mocht k weer naar huis , 6 dagen ging het goed , mijn humeur bleef erg goed , niet depressief en niet manisch.
Wel had ik geheugenverlies , was een paar jaar volledig kwijt , ik kende Renata niet meer en wist niet dat mijn Moeder 24 april 2020 aan Corona overleden was.
dag 7 kreeg ik diarree wat weken aanhield , ik werd direct incontinent en viel ongeveer 15 kilo af.
Voor de kerst werd ik naar huis gestuurd en Carolien kon me halen.
Wat ik erg prettig vond want het was in de corona tijd dus beide opnames geen bezoek en aangezien we in hongarije wonen spreekt amper iemand van het verplegend personeel engels of duits , dus je bent als patient daar erg geïsoleerd.
Thuis gekomen bleef de diarree aanhouden en niemand wist raad.
Heb weken luiers gedragen…
Tot mijn huisarts mijn een breed spectrum antibiotica voorschreef , hij zei diarree heb je toch al dus erger kan het niet worden.
en hij had gelijk , de Diarree stopte na 2 uur , wat ben ik die man dankbaar.
nu nu bijna een half jaar later nog steeds geen oproep gehad voor verdere onderzoeken van de darmen hart en de epilepsie.
Maar lichamelijk gaat het best goed , ik kan bijna alles weer….
Mentaal gezien gaat het mijn inziens steeds slechter , Carolien vind
dat misschien van niet maar ik ben gevoelsmatig weer terug in de jaren 88.89.
Ben 24 uur per dag zwaar depressief , de stem in mijn hoofd is terug en heviger dan ooit.
Zit flink aan de antidepressiva maar niets helpt , het enige voordeel wat ik nu heb is dat ik de combinatie van de antidepressiva en kalmering’s tabletten ik wel weer goed slaap en dat is wel fijn.
Maar het leven blijft Kut.
Alle Medicatie in huis zijn op mijn verzoek opgeborgen en ik rijd geen auto meer beiden vanwege de kans op een nieuwe zelfmoord poging,
Best een heftig verhaal toch op een door de weekse vrijdag nacht..?
wens jullie een goeie en rustige nacht
Rene