1 juni 2022
we gingen op advies van de buren toch maar even naar het ziekenhuis terwijl de huisarts waar we vanmorgen waren geweest niets over het ziekenhuis zei
op de parkeerplaats hoorden we het mauwen van een klein katje ca 6 tot 8wk oud
die te bang was om te komen en vluchtte van auto naar auto
in het ziekenhuis gekomen moesten we wachten tot de dokter kwam op de spoedopname
na ca 45min wachten viel rene in slaap die was bekaf van de vorige attack en kon ook moeilijk praten vd vermoeidheid
wat me wel zorgde baarde was dat hij steeds waziger begon te zien
toen kreeg hij wat schokjes wat lijkt of iemand in slaap valt ook zijn ogen gingen heen en weer of hij sliep
maar toen ik zijn handen checkte merkte ik dat die verkrampt waren dus zijn gezicht omhoog gehouden en verrek zijn ogen waren weggedraaid
dus ik naar de deur waar de dokters achter zaten en ik op deuren kloppen en om hulp roepen
een dame zei tegen mij die zag dat er nood was welke deur ik moest hebben
de dokter kwam naar me toe heel verbaasd, ik zei mijn man heeft een epilepsie aanval
ze loopt meteen met me mee, hele zaal in rep en roer en roept de noodhulp want ze had geen spullen voor als er een attack was
hij ging op de brancard naar de onderzoek kamer ik mocht niet mee naar binnen
hij leek iets bij te komen want dan gaat hij altijd huilen
en direct daarna viel hij weer terug, leek dus een dubbele attack
ze namen hem mee en ze maakte een hartfilmpje
ik zag door de deuropening dat hij blijkbaar weer een attack erbovenop kreeg
ze legde infuus aan en hij kreeg een spierverslapper
deze attack heeft bijelkaar toch minstens een uur geduurd
hij moet een nacht blijven ter observatie
ze hebben hem aan de infuus en zuurstof liggen
hij zag dingen die er niet waren of zag ze voor iets anders aan
hij zei bijv. dat ik aan het voeteneind achter het bed had gezeten op een stoel en bezig was met de gsm
dit ko niet want ik stond op de gang ik mocht niet bij hem zijn pas later om afscheid te nemen voor de nacht
toen ik naar huis moest sprak hij weer redelijk helder
maar zijn geheugen is bijna helemaal weg
alleen herkent hij mij gelukkig wel
toen ik weer bij de auto kwam ca 23 uur riep ik al naar het katje en ja hoor hij was er nog, gelokt met wat worst en hem opgepakt hij was niet wild
hij begon in de auto al te knorren en vond aanhalen fijn
klein beetje worst gevoerd
hij was wat bewegelijk in de auto zonder koffer maar het lukte wel
thuis aangekomen is nog niet van me af geweest, hij slaapt al de hele tijd bij me het is nu 1.16 uur in de nacht
hij is zo uitgeput dat een stukje worst voor zijn niet hem niet wekt
niet te geloven dat niemand hem een blik waardig vond
