2022
Na oud en nieuw was rene zijn stem in zijn hoofd weg voor bijna 14 dagen
hij kreeg ruzie met irma zijn zus ivm deze website
en de stemmen zijn weer terug
en het slapen is weer een groot probleem
14 febr Valentijnsdag
voor het slapen stuur ik mijn schatje lieve plaatjes in Messenger en op zijn fb
ik lig in bed en hij komt later en zegt duurde even om iets te bedenken voor Valentijn, maar ik mocht het de volgende dag pas lezen
ik vol verwachting ga slapen en bedenk wat voor liefs hij voor mij geschreven zou hebben, omdat hij vaak ook gedichtjes maakt
de volgende ochtend kijk ik op de telefoon naar zijn berichtje
er staat ik hou van jou met hartjes
ik vond het lief maar ik had meer verwacht omdat hij zo in de slaapkamer kwam net of hij iets speciaals had gedaan
dus was een beetje teleurgesteld, maar was blij met zijn berichtje
tot ik het berichtje las wat hij aan renata had geschreven
you have not my eyes, you have not my smile, but you are in my heart, i love you
nou is het natuurlijk erg kinderachtig van mij maar voor mijn gevoel zag dat er veel specialer uit dan het berichtje aan mij
het standaard ik hou van jou
hij zei ik had geen inspiratie, ik zei maar voor haar wel. Hij zegt nee kwam dit op internet tegen voor een stiefdochter
ik zei dat maakt niet uit waar je het weg hebt het ziet er specialer uit
hij zegt was het niet lief dan wat ik had geschreven, het kwam uit mijn hart
ik zei jawel maar ik had gewoon meer verwacht en daar was weer een ruzie, die ik juist wilde vermijden
al die jaren in onze relatie schreef hij altijd iets speciaals in een kaart of later online, maar sinds renata in ons leven kwam was dat over
smiddags toch naar het thermaal bad geweest, was erg fijn maar ik was wel de hele dag verdrietig
we begonnen wat te praten over emoties in het bubbelbad
wat hij voelt voor renata en mij, en dat hij ons graag samen ziet
rene vroeg me wat zijn de gevoelens die je voelt als je eraan denkt
eenzaamheid , verdriet, vernedering , verraad , onbegrip
mijn vertrouwen zo beschaamd, en mijn onzekerheid die ik met moeite had opgebouwd dankzij hem , werd weer door hem zo genadeloos afgebroken
mijn hart was niet gewoon gebroken maar verbrijzeld en vertrapt
ik kan dat weer opbouwen omdat ik zoveel van hem hou , maar hoe doe ik dat als ik dat samen moet doen met hetgene wat ons zo ongenadig uit elkaar heeft getrokken
ik weet wel dat ze van elkaar houden, dat hoeft niet steeds herhaald te worden
ik weet wel dat hij van mij houd, maar er zit een blokkade om dat geloof ook weer echt te voelen
er zit duidelijk weer gevoel in zijn doen en laten naar mij toe dat merk ik zeker wel
ik probeer wel alles te accepteren maar het is zo moeilijk
ik voel me ook zo onbegrepen, ik weet mezelf soms geen raad met mijn gevoelens
ik heb vaak wel het idee dat renata het wel begrijpt
maar of rene het helemaal begrijpt ben ik niet zeker van, hij zit teveel met zijn hart bij zijn gevoelens voor renata
en kan zich niet helemaal in mij verplaatsen
hij denkt er wel meestal aan om mij niet te kwetsen dat merk ik ook wel dat hij heel erg zijn best doet
maar hij wil soms te snel
ik denk dat hij denkt dat mijn pijn onzin is omdat het niet ging om een liefdes verhouding, en daarom vind hij dat ik hem meer vertrouwen moet gunnen
mijn vertrouwen is in die tijd zo beschaamd dat dat toch heel moeilijk is
ik vertrouw alles als we samen met zijn 3en zijn
maar anders kan ik het gewoon niet verdragen
ik hoop dat dit ooit nog veranderd, maar dat zal wel erg lang duren ben ik bang voor, daarvoor is er teveel gebeurt
hij weet al het negatieve niet meer van toen en dat maakt het nog moeilijker
al was het meeste in die tijd al positief in zijn hoofd
voor hun waren er veel leuke tijden
voor renata ook wat mindere tijden
maar voor mij was het meeste shit
er zijn tijden dat het heel goed gaat
maar dan gebeurt er weer eens iets kleins wat meteen een enorme trigger geeft en dan is het weer gebeurt met de vrede
ik hoop dat onze relatie daar wel tegen bestand is
ik ben zo bang hem weer te verliezen
ik ben de grootste oorzaak van zijn depressie en dat doet me zo vreselijk pijn
maar ik kan mijn pijn ook niet steeds blijven verbergen wat het nog moeilijker maakt
zijn verleden speelt natuurlijk ook een hele grote rol waar ik enorm veel begrip voor heb en me enorm in hem kan plaatsen aangezien mijn verleden ook zo hard was
ik probeer ook de laatste jaren te vergeten en mijn muur weer op te bouwen maar het is zo verdomde moeilijk
ik moet er zijn voor hem hij heeft me nodig
ik hem ook maar er is maar plaats voor 1 depressief persoon om hier bovenop te komen dus ik moet mijn muur omhoog zien te krijgen
en ondanks alles heb ik ook nog steeds een zwak voor renata
maar de combi rene en renata blijft nog steeds erg moeilijk
maar een ding staat vast ik hou zielsveel van rene
en ik ben als de dood alleen achter te blijven
als hij gaat ga ik met hem mee
17 febr
ik weet dat hij van renata houd en kan daar niets aan doen
maar er word wel van mij verwacht om haar te omarmen terwijl het een spanning voor onze relatie is
met wat er allemaal gebeurt is
deze hele shit situatie heeft ons bijna onze relatie gekost als ik niet zo vasthoudend was geweest
ik had altijd keuzes zei hij
maar die heb ik nooit gehad
het was of met zijn 3tjes of uitelkaar dat was wel duidelijk
en dat gevoel heb ik nog steeds
ik heb nog steeds het gevoel dat ik geen keuze heb
als ik rene wil moet ik renata ook nemen anders blijft er niets meer over wat is dat dan voor vrije keuze
want hij valt verder in een depressie wat blijft er dan nog over van onze relatie
hij zegt wel dat ik belangrijker ben dan haar, hij laat er wel meer los maar dat is ook haar keuze dat ze niet zo door hem ingepalmd wil worden, niet meer
en dat komt door mij zegt hij
hij zegt dat hij gewurgd word door zijn liefde voor haar omdat hij het niet kan uiten
ik vraag me af als hij het voor het zeggen heeft gaat het weer de andere kant op, langzaam maar het gebeurt, hij heeft er moeilijk mee en soms komen de hartjes weer langzaam voorbij
al word het moeilijker omdat ze bij de stiefmoeder woont en zei als de dood is dat kwijt te raken
hij daagt reacties uit via mijn account om renata ook te laten reageren
dat geeft valse hoop voor haar en dat geeft mij weer een gevoel van dwang
ik kan haar ook niet loslaten maar op afstand houden heb ik geen probleem mee
chats met ilke over renata worden ook alweer verwijderd en hij wil er niet over praten dat stelt mij ook niet gerust
de aveu???
ik heb steeds meer het gevoel dat alles van mij afhangt
en dat ik steeds meer tegen mijn gevoel in moet doen om het leefbaar te maken
hoe bouw ik alles weer op als ik dat samen moet doen met hetgene wat ons zo ongenadig uit elkaar heeft getrokken
mezelf weer wegcijferen is denk ik de enige optie?
er word erg veel van mij verlangt
als het niet lukt met ons 3 dan blijft hij met haar in contact, hoe ziet hij dat voor zich?
dan veranderd er toch nog niets
hij wil gewoon renata compleet in zijn leven zonder complicaties
maar hoe doe ik dat
hij kan niet meer gelukkig zijn met mij alleen
en ik kan ik het opbrengen om gelukkig te zijn met ons 3 na wat er gebeurt is???
is de eerste keer ook niet gelukt en werd alles alleen maar erger
het is al moeilijk genoeg met zijn depressies ik krijg steeds meer moeite om mijzelf onder controle te krijgen
maar ik kan ook niet zonder hem
zitten we nu in een oneindige cirkel ???????????????
de cirkel moet doorbroken worden, maar hoe, ben ik weer de lul
ik heb ook het gevoel dat ik het alleen moet doen
hij wil hulp maar eigenlijk ook niet, hij kan zo eigenwijs zijn
rene moet haar echt meer los laten in het gevoel hoe moeilijk het ook is
als ze straks meer of helemaal weg valt zijn de rapen helemaal gaar
hij heeft er nu al moeite mee als hij haar een paar dagen niet ziet of spreekt
20 febr
rene erg ziek vh niet slapen en depressie, stemmen zijn nu ca 3wk in volle hevigheid terug
later ………….
wat ik ook vreemd vond was
ik renata had uitgenodigd in ons huis
een paar dagen voor kerst voor we naar de kerst markt gingen als verassing zodat ze oa haar favoriete kat kon zien en vasthouden
rene en renata liepen meteen de kamer binnen terwijl ik eerst wat op moest ruimen vd honden die hadden hun behoefte in huis gedaan en is niet fijn daar doorheen te moeten lopen
renata had meteen rene om zijn nek gevlogen huilend
renata bedankt rene dat ze hier binnen was en blij was weer thuis te zijn
bij mij kwam ze past toen rene zei, je moet carolien niet vergeten
terwijl rene al jaren tegen mij zegt dat ze meer van mij zou houden dan van rene
in al haar reacties in al die jaren blijkt juist andersom, altijd rene
als ik rene moet geloven zou ze vaak tegen hem hebben gezegd dat ze zo onwijs veel van me zou houden
waar ik niets van merk
ik heb dan ook vaak het idee dat rene dat zegt om mij aan te sporen om mijn gevoelens voor haar te veranderen
ik heb ook het gevoel dat ik moet zorgen dat alles bij elkaar komt, dat alles van mij afhangt
hoe kan ik een band opbouwen in mijn eentje
en alleen in een chat lukt dat niet, waar al amper gesproken word
renata vind alles zo vanzelf sprekend
ze zegt er is toch al een band die gaat niet weg als er geen contact is
dus tot hoever zij ons bij elkaar wil hebben is ook onduidelijk, ze laat ook niet het achterste van haar tong zien
is het dan alleen rene die het zo graag wil????????????? Dit gevoel heb ik al langere tijd
rene heeft eindelijk weer hulp geaccepteerd, ik hoop dat het helpt
van 113 en weer zijn psygo van een paar maand terug
14-3-2022
vroeger voelde ik Dat ik speciaal was dat ik de meest belangrijke persoon was in zijn leven
ik voelde het in mijn botten
ik was het waard om voor te leven voor hem
nu is dat gevoel weg
ik voel dat hij van mij houd maar het gevoel is weg dat ik speciaal ben
ik ben het niet alleen meer waard om voor te leven
nu alleen in combi met renata
als renata wegvalt is ons leven niets meer
niet omdat ik haar zal missen maar omdat rene haar zal missen en dat zal ons leven samen verwoesten
hij kan niet genieten met een dagje weg met mij alleen daar hangt altijd renata tussen omdat hij haar mist
net zoals met feestdagen
we hadden families afgeschaft omdat we samen wilden zijn en het samen vieren daar keken we altijd naar uit maar dat is niet meer mogelijk
ik ben het samen zijn kwijt en ik mis dat enorm
we zitten wel samen thuis, maar dat is wat anders dan samen wat leuks doen
dat deden we altijd graag
en nu zijn we in tijden niet weggeweest alleen een keer een depressieve zwem dag
dat is wat ik bedoel met ik kan en wil hem niet delen
door zijn depressies zijn er al zo weinig dagen om van te genieten
en nu zijn die dagen helemaal zeldzaam geworden
ik kan niet zeggen zullen we samen ergens heen gaan vd zomer dan maakt hij ervan in een chat naar haar toe we kunnen dat wel met zijn 3en doen
ik word er zo moedeloos van
hij kan niet meer genieten van ons 2 samenzijn zei moet er altijd tussen zitten in zijn gedachten, die hij niet aan mij voorbij kan laten gaan door zijn depressies
ik weet de depressie gaat niet alleen over haar ook over zijn verleden maar zij is wel een hele grote trigger zeker 50/50
13 aug 2022
er is ondertussen veel gebeurt
oorlog rusland / ukraine , inflatie, extreme droogte
alles word schrikbarend duur
en er kwamen veel ruzies met renata omdat rene zich als vader bleef gedragen en tijd opeiste waar hij dacht recht op te hebben en renata begon hier een hekel aan te krijgen en begon zich te verzetten, maar bleef wel steeds ons haar nederlandse ouder noemen wat erg tegendraads was
ze gedroeg zich er niet na nl
dus uiteindelijk heb ik gezegd noem ons niet meer zo, want dit triggert rene alleen maar
rene vond het niet fijn dat ik dit zei omdat hij dacht dat dat geen invloed op hem had
hij was ook nog steeds in de overtuiging dat renata geen invloed had op zijn depressies
en onze relatie
deze ruzies lijden tot bijna breuken met renata
ik heb een paar keer proberen te lijmen maar was steeds voor korte duur
en zijn attacks kwamen weer
voor elke attack was er wel een hevige ruzie met renata die zo hevig waren tot een bijna breuk
10 mei snachts de eerste na het ziekenhuis weer geheugen verlies erna (zie verhaal a hell of a night)
26 mei smiddags toen we bij pal waren op visite en rene moest even terug om papieren op de halen om milka over te schrijven op zijn naam , hij bleef wat langer weg bleek hij thuis een kleine attack gehad te hebben van ca 5 min wat verder niet veel invloed had op zijn geheugen
sinds dien nooit meer alleen in de auto
renata was niet erg onder de indruk van zijn attacks
er volgde een definitieve breuk, rene wilde nog een laatste ontmoeting of videochat maar dit wilde ze niet
31 mei smiddags bij de neuroloog geweest ivm epilepsie in de voor avond een attack ( zie verhaal 4de attack)
1 juni op aandringen van pal en alfred terug naar het ziekenhuis en in de wachtkamer kreeg hij een attack dit was een hele grote en een paar achter elkaar ( zie verhaal 5de attack)
doordat er een definitieve breuk was, volgde er nog veel hevige ruzies over het Microsoft family account die nog steeds op naam van rene stond wat natuurlijk niet logisch was want hij had geen toezicht meer op haar sinds april 2020en renata wilde het op haar eigen naam hebben maar dat kon niet omdat ze niet verantwoordelijk voor haarzelf kon zijn het moest een verzorgend volwassen zijn die toezicht kan houden op wat ze doet en ze wilde niet haar stiefmoeder opgeven voor dat account, wij begrepen wel dat zij niet wilde dat haar stiefmoeder haar kon controleren wat ze op de pc deed want dan was ze haar vrijheid kwijt
door deze aanhoudende discussie kreeg rene weer attacks
3-juni ( zie verhaal 7deen 8ste attack )
en weer 1 op 8 juni na de laatste chats van afscheid met renata dit was definitief
14 juni kreeg hij er weer 1,
rene ging voor hij naar bed wilde gaan even naar de wc hij komt terug praat helder tegen mij
ineens roept hij carolien help ca 1.50 uur, ik er snel heen zit hij ineengezakt in de kachel kamer in het donker, ik til hem op hij heeft weer een attack
we lopen samen (rene zijn armen om mijn nek, ik loop achteruit) naar de kamer en plant hem op de bank
attack duurde ongeveer tot 2.15 dat hij me weer aan kon kijken
hij is met wat ondersteuning naar de slaapkamer gegaan
aan mijn kant vh bed erin omdat dat makkelijker was, ik heb hem geholpen met uitkleden, hij is op zijn kant gerold en ik heb hem geholpen met zijn pyjama aan te trekken
hij wilde wat muziek luisteren om zijn hoofd leeg te maken, na een half uur praatte hij al wat duidelijker, maar erg verward en vergeetachtig
3.15 was de muziek klaar, uit zichzelf naar de wc geweest, komt terug kijkt en zoekt op zijn telefoon hij mist wat, ik weet wel wat en die staat er inderdaad niet op (renata)
uiteindelijk het licht uit om ca half 4 en proberen te slapen deze attack was waarschijnlijk omdat hij voor het eerst erkent heeft dat zijn liefde voor renata voor hem een obsessie was bij zijn 113 therapie, dit had nogal impact gehad
smiddags kreeg hij er weer 1 om ca 16,30 tot ca 17.30 toen we bij pal op visite waren
de familie wist niet wat ze zagen en wisten niet hoe te reageren
na bijna elke attack denkt hij dat zijn moeder en / of renata in / of om het huis zijn
begin juli pal startte weer met werken aan de veranda
10 juli
onze trouwdag gingen we weg , we zijn bij 2 ruines geweest, we hoopte op een fijne trouwdag met ons 2tjes
we hebben de niet meer gehad sinds 2017
rene was erg depressief en afwezig, zat alleen maar met zijn gedachten bij renata dat hij haar miste
weer een gemiste kans, maar het was ietsje beter dan de voorgaande jaren
27 juli
We dachten dat de attacks over waren maar na ander halve maand begon het weer na een heftige gesprek over dat hij renata los moet laten om beter te worden en dat het allemaal wat dragelijker word hier in huis
dit kon hij nog niet, hij verwacht dat ze elk moment contact op zal nemen
wat niet het geval zal zijn, dit heeft ze heel duidelijk gemaakt
28 juli was het dan ook weer zover hij ging naar bed ca 3 uur kreeg een attack bij de slaapkamer deur, ik kon m nog net op tijd opvangen en naar bed slepen3 aug veel over renata gepraat
4 aug weer een attack we zaten te wachten op een skype gesprek met jeroen , die belde ook midden in zijn attack, kon hij meteen zien waar we het steeds over haddenvan 21.03 tot ca 21.10 kwam er redelijk goed en snel uit alleen wat moe geen geheugen verlies
8 aug we hadden veel gepraat over renata incl fotos bekeken
tussen kreeg hij weer een attack ca tussen 4 en 5 in namiddag bij het dieren voeren
zo zag ik m staan en ik hoor de kruiwagen vallen waaruit ik concludeerde dat hij die had omgegooid wat hij altijd doet na het voeren, maar ik zag rene niet toen zag ik hem gestrekt op de grond liggen voor de stal, deze duurde ca 7min en was weer erg vergeetachtig en was weer terug in 2020 en dacht weer dat renata op school zat en vrijdag thuis kwam
moest ook weer opnieuw verwerken dat zijn moeder was overleden
10 aug gesprek gehad buiten op de schommelbank
over zijn therapieën en de gesprekken over renata, dat ik vond dat ik daar wel iets meer bij betrokken mocht zijn omdat dit niet alleen hem aanging maar ook ons samen, hij begon te praten over hoe ons gedrag ten opzichte van renata en van elkaar dat het normale reacties waren door onze jeugd en omstandigheden en ik vroeg dingen over bijv hoe er werd gereageerd op mijn jalousie ed en dat bleek normaal gedrag te zijn volgens de psycholoog, dat ik heel veel van rene hou en dat dit altijd voorkomt in dit soort situaties en dat het soms jaren kan duren voordat de vrouw hiermee om kan gaan vooral als de vrouw zelf geen kinderen heeft kunnen krijgen
dit luchtte mij wel op om te horen
alleen wat weer jammer is dat dit soort gesprekken weer vergeten worden door de attacks en alles weer van voor af aan begint
rene kan ook alleen maar de positieve dingen herinneren van 2019/2020 en geen slechte dingen dus ook niet de ruzies en mijn frustraties
hier heb ik het nogal moeilijk mee, hij vind veel dingen moeilijk te bevatten of geloven
hij wil het ook niet echt aannemen omdat ik en/of renata het hebben gezegd, hij heeft er geen herinnering aan dus kan niet beoordelen of het waar is, wat zijn verwerking alleen maar in de weg staat
hetzelfde dat hij er moe van word dat ik meestal negatief over die tijd praat
ik zeg maar jij praat alleen maar positief hoe moet dat dan voor mij voelen
en steeds geeft hij me gelijk
dit blijft een moeilijke strijd, vooral als zijn attacks hem steeds weer terug brengen naar 2019/2020
zijn geheugen was nog niet helemaal terug en de volgende kwam weer
maar deze was totaal anders dan al die andere attacks
11 aug om ca 4.05 werd ik wakker omdat ik dacht dat rene wat zei daarna hoorde ik hem op een bepaalde manier ademen en wist dat hij weer een attack had, ik weet van ca 20 min ik weet niet hoelang hij al een attack had voor ik wakker werd
deze was heftiger en anders dan de voorgaande
deze ging duidelijk over de trauma, hij trapte en sloeg om zich heen en riep nee.nee en trok steeds zijn pyjamajasje naar beneden, hij draaide zich dit keer ook op zijn zij, normaal bleef hij altijd stijf op zijn rug liggen of rustig op de stoel met wat kleine schokjes en handen stijf dicht geknepen
nu had hij dan ook zijn handen dicht geknepen en bewoog met stijve armen
hij werd bang wakker sloeg zijn armen om me heen en zei irma en lag te huilen en zei ik zeg het niet tegen mama
toen hij wakker werd was hij bijna 13 in aug. 1971
toen hij me aankeek zei hij oh je bent irma niet je bent carolien
ik zei ken je me dan, hij zei niet begrijpend ja maar dat ken niet, ik zei wie ben ik dan hij zei mijn vriendinnetje, maar de tijdslijn klopte niet daarom kon hij het niet bevatten wat er niet klopte
hij vertelde dat hij net zijn vervroegd verjaarscadeautje had gekregen zijn nieuwe fiets
hij keek om zich heen wetende dat hij in zijn slaapkamer was maar herkende het niet
hij bekeek wat spulletjes om zich heen wat hij niet begreep
hij pakte een foto van zijn vader en zei dat ziet er gek uit hij lijkt zo oud
hij kijkt ineens naar zijn handen niet begrijpend en ik zag hem denken, dit zijn niet mijn handen
ik zei pak die andere foto eens ik wees naar onze trouwfoto
hij kijkt naar de foto en kijkt daarna verschrikt naar mij en begrijpt het niet
ik zei dat zijn wij, hij kon het niet bevatten
hij zei ook u tegen mij
hij zegt wat doet u in mijn bed
ja wat moet je daar nou op zeggen
lig je half naakt in bed ivm de hitte word je man na een attack wakker en denkt dat hij 13 is en ik zijn vriendinnetje ben
hij kijkt mij aan en ziet een oud bloot wijf naast hem liggen, ja dat kan dan behoorlijk verwarrend zijn
maar hij ging er wel goed mee om
daarna wilde hij slapen
maar de slaap kwam niet zoals al dagen en maanden het geval was, enkele dagen tussendoor dat een pilletje werkt
we hebben al zoveel pillen geprobeerd zonder succes
toch toen hij wakker werd was hij gelukkig weer volwassen alleen was blijven hangen in 2020 en dacht nog steeds dat renata hier woonde en nu op school zat
ik kon en wilde niet teveel vertellen over wat hij vergeten was, hij had eindelijk eens een goeie dag wel deprie maar goed humeur, ik vind het zo rot dat ik steeds maar weer, keer op keer hem slecht nieuws moet brengen
ook nu moest hij weer opnieuw verwerken dat zijn moeder was overleden, hier kwam hij savonds zelf achter omdat hij op fb een posting zag van enkele dagen daarvoor dat hij had geschreven dat hij weer opnieuw moest rouwen om zijn moeder na zijn vorige attack
Pal werd ziek bouw veranda even op pauze de helft vd dakbalken liggen er nu op
alweer november
in de tussentijd
René heeft nog wat attacks gehad en een korte opname in het mentaal ziekenhuis wat niets opleverde behalve medicatie
mentale hulp is alleen te krijgen tegen betaling wat niet te betalen is alleen voor de rijke onder ons
en het slapen blijft een gevecht
Renata heeft uiteindelijk definitief besloten geen contact meer te willen met ons, na diverse lijmpogingen van mijn kant voor René
en ineens lijkt er wat rust te komen René zelf heeft het nog niet door, maar zijn geheugen is ook erg slecht geworden door al die attacks
hij mist haar nog erg en blijft hoop hebben dat ze nog terug komt
maar hij probeert zich erbij neer te leggen
slapen zonder pillen lijkt wat te werken maar zijn niet diep genoeg om echt uit te rusten, dus zijn nog niet de goeie kwaliteit, maar ik merk wel al duidelijk verschil aan hem
er zitten nog nachten tussen dat hij wakker is maar die worden steeds minder
3 november
het dak vd veranda is bijna klaar
we zijn vorige week naar Nederland geweest om nog wat spullen op te halen van René zijn moeder en wat we niet mee konden nemen met de verhuizing wat nog bij de buurman lag
daarnaast had ik 3 jaar terug nog wat boeken besteld die bij Bert afgeleverd waren die kon ik ook eindelijk ophalen
we hebben bij Jeroen, Bert en Ben geslapen en 2x in een b&b
sommige waren wat koud en/of harde nachten (vanwege de vloer)
de heen en terug reis gingen geweldig
dag voor vertrek had rene nog een attack toen ik niet thuis was, hij was dingen aan het doen voor ons vertrek maar begreep niet meer waarom hij het aan het doen was, ik had verteld dat we naar nederland gingen toen moest hij huilen van blijdschap want was blij zijn moeder weer te zien, dit moest ik helaas weer ongedaan maken door te vertellen dat ze was overleden maar dat we haar as op gingen halen
dit keer zei hij ergens wist hij dit toch wel dus de klap kwam minder hard aan
we vermoede dat de attack is ontstaan door stress voor de reis naar Nederland en de ontmoeting met Irma, hij was bang dat er weer veel strijd zou komen, maar die kwam gelukkig niet, hij heeft zelf heen en terug gereden zonder problemen
vandaag ga ik een verzwaringsdeken voor René bestellen, horen we goeie verhalen over, wel duur maar elke maand dozen met pillen kost ook veel geld en daarvan weten we de uitwerking wel en die zijn niet goed, dus het proberen waard lijkt mij
hij slaapt redelijk de laatste weken maar nog niet goed genoeg en daarbij zou de deken moeten helpen
we zullen zien
zou de zon nu langzaam aan weer wat naar ons lachen????