Zinloosheid van het Bestaan

3 jaar terug dit geschreven en nog steeds actueel…zinloosheid van het bestaan depressiviteit is een soort van levend dood zijn ,
je persoonlijkheid brokkelt af je word wakker en vraagt je af waarom.
je gaat niet naar bed of in ieder geval zo laat mogelijk omdat je weet of denkt dat je niet of nauwelijks slaapt al hoewel je lichamelijk uitgeput bent ,je kop zit vol of is juist leeg en je blijft de hele nacht malen als je kop vol zit daarnaast komen er lichamelijke ongemakken bij die zichzelf manifesteren als je depressief bent bv een vorm van rls waardoor je de hele nacht ligt te draaien van de pijn hevige pijnen in mijn benen en ongecontroleerde bewegingen in armen en benen

daarnaast verschillende stemmen die je aanmoedigen om een einde aan je leven te maken die druk in je hoofd tijdens de depressie door die stemmen zorgt voor een aanhoudende hoofdpijn de nachten ervaar ik als een hel maar wel alleen als ik depressief ben.
de depressies die ik ervaar zijn niet oppervlakkig maar heel erg diep alsof het in mijn dna zit vroeger in de jaren 70 en 80 zoop ik de depressie weg met alcohol soms gecombineerd met lsd en een enkele keer wat sterkers , als ik maar genoeg dronk dan was ik me minder bewust van de geestelijke pijn.
de aankondiging was van de ene op het andere moment niet geleidelijk ,heb het lift gevoel dan heel erg sterk alsof je in een lift zit die plotseling stopt vanaf behoorlijke snelheid tot stilstand komt.
je voelt dat dan in je maag en buik dat zijn bij mij de eerste tekenen, dan gaat er ook in mijn hoofd een knop om ,een schakelaar en zit ik direct in een depressie.
ik dwing mezelf wel om als ik in de depressie zit mijn dagelijkse taken te blijven doen , dus honden uitlaten de dieren verzorgen ,dat zijn de dingen die ik erg leuk vind , dan hoop ik dat dat helpt , maar helaas dat helpt niet nu ik al 30 jaar met Carolien samen ben kan ik het wel iets beter handelen , ze geeft me houvast maar ook zij kan het niet veranderen of me ermee helpen.
we praten er ook niet over.
vroeger voor ik haar kende schaakte ik vrij veel weekend tournooien en meestal in de manische perioden dan waren er veel sucsessen en verloor ik eigenlijk weinig , scoorde heel goed tegen sterkere spelers rond de 2200 rating . als ik depressief ben kan ik beter niet schaken ik verlies echt alles.
dat we zo mooi vrij wonen doet me erg goed maar is aan de andere kant ook gevaarlijk…
geen sociale controle.
de stemmen in mijn hoofd gaan als ik depressief ben steeds maar door ,de in de winter desolate omgeving moet je ook tegen kunnen maar gek genoeg doet dat me niets .
sinds we samen zijn ontwikkel ik geen zwerf gedrag meer het leven blijft een strijd de arts vertelde me dat het erger zou worden als ik ouder zou worden en hij heeft gelijk gekregen,
rapid cycling all the way.
ben al 60 had nooit gedacht 40 jaar geleden dat ik deze leeftijd halen zou.
de ziekte en zo noem ik het echt , een ernstige ziekte zorgt ook voor een breuk in je vriendenkring en familie door mijn gedrag “gek zeggen door een narcist” jaag ik mensen weg en heb ik vrienden verloren die ik al erg lang kende . ik doe dingen en zeg dingen die veel stuk maken en dat probeer ik dan op mijn manier weer recht te draaien maar helaas gaat dat nooit goed.
mensen om mij heen zeker in westerbroek en eerder in hoorn en apeldoorn die zien en snappen het niet die denken zon jongen kan toch werken hij is te lui om iets te doen een echte profiteur , soms heel soms zou ik weleens willen ruilen , dan kan men ervaren wat ik bijna elke dag mee draag en dat het leven elke dag in mijn hoofd een strijd is.
mocht dit leven eindigen dan graag niet meer terug naar de aarde als er wat is na de dood dan kies ik voor de grazige weiden boven samen met mijn ouders en later Carolien want echt ik weet niet wat ik voor verschrikkelijks gedaan moet hebben om deze marteling die men leven noemt te moeten doorstaan.
alsjeblieft nooit meer…

Gepubliceerd op 28/07/2021 Door rene

Geef een reactie