life story

31-1-2022 aangepast op 28-3-2022

het begon als een baby , nog niks aan de hand , groeide op zonder zorgen tot mijn 7 de jaar , dan begint de asmatische bronchitus en werd ik ernstig ziek.
mijn moeder erg zorgzaam en soms te , mijn Vader , rustige lieve man zonder veel emoties , er waren tijden dat hij veel dronk.
een oudere zuster die al vroeg het huis uit was en in mijn hele jonge jaren niet erg veel aanwezig , contact kwam pas iets op gang nadat ze verkering kreeg
met George ,wat zich uitte in jaloersheid naar mij toe aangezien hij mij hielp met huiswerk en met me voetbalde , dat zette soms kwaad bloed.
Verder weinig of geen problemen.
opname in een kindertehuis in egmond aan zee en later in zeist een zg vakantie kolonie . was meer een strafkamp.
Ouders kwamen een eens in de maand op bezoek , Irma nooit.
kreeg wel veel post ,de brieven en kaarten waren er honderden heb ik nog steeds in plakboeken dus al ruim 50 jaar.

vanaf de verhuizing naar de talingweg ging het mis.
wed slachtoffer van een verkrachting die uren duurde door 4 of 5 mannen waarvan er 1 toekeek.
ik werd door een bekende stem geroepen en fietste naar de plek waar het geluid vandaan kwam.
een opslag loods van de nedcos fabriek.
daar werd ik met geweld uitgekleed en anaal en oraal verkracht.
weken met pijn en schaamte volgden.
thuis heb ik niets gezegd , ben naar bed gegaan en week ziek thuis gebleven , dat ik niks verteld had komt omdat ik het mijn ouders niet wilde aandoen.
op school ging het ineens erg slecht en ik werd nog meer op mezelf dan vroeger.
had weinig of geen contacten , kreeg later wat meisjes op dansles waar ik nog steeds contact mee heb op Toosje na , Gerda , Renate en Anita staan nog op facebook.
de verkrachting heeft veel in mijn losgemaakt , kreeg last van pleinvrees werd mensenschuw , durfde bv met vrienden niet meer naar de kroeg of ik moest er als eerste zijn ,
drukte in de stad vermeed ik , de markt durfde ik niet over te steken , werd bang voor telefoon en als de bel ging.
ik kreeg nachtmerries tot op de dag van vandaag.
als ik veel erger depressief ben dan normaal (en dat is al erg) herbeleef ik de verkrachting weer , ik proef het sperma in mijn mond, voel het op mijn gezicht en voel de hevige pijn weer .
Eerst alles anaal dan nog een keer oraal en het duurde uren.
heb nog geluk gehad toen men klaar was had men mij ook de keel nog door kunnen snijden maar men liep gewoon weg.
Langzamerhand werd ik depressiever en depessiever , ik probeer mijn ellende weg te drinken door alcohol en sterke drank , toen dat niet voldoende hielp met cocaine en heroine.
die fase was maar kort ,het was me eenvoudig weg te duur , later lsd en toen weer terug naar de alcohol.
eind jaren 70 en begin jaren 80 leerde in Jeroen Bos en Robbert van Osch kennen, Jeroen werd de vriend die ik nodig had , lief en leed samen gedeeld , hij kwam gelukkig goed terecht ik bleef neer dalen in een diepe neerwaartse spiraal.
een kleine periode ging het goed , ik schaakte op het een na hoogste nivo in nl en was actief in weekend tournooien in heel europa waarbij ik de nodige prijzen won…
mijn ruggegraat was te zwak en de stemmen in mijn kop overheersten en mijn depressies begonnen me parten te spelen ,
dus stopte met toernooien.
ik zoop veel met de jongens samen meer we hadden een ding voor met de rest , we zopen alleen in het weekend en met de vakanties , door de weeks nooit , in tegenstelling
tot vriend Robbert die zich letterlijk dood gezopen heeft. Veel drugs drank en meiden dat was voor mij de manier om mijn hoofd leeg te maken en de stemmen in mijn kop te dempen.
en er waren er veel in die tijd. eerst Anita , Toos , Gerda en Sabine. de een vulde het gat voor het andere. van Toos Anita en Sabine heb ik wel echt heel erg veel gehouden.
Anita was altijd mijn grote voorbeeld als ik weer eens verliefd werd en dat gebeurde weleens.
ben ook weleens naast een vrouw wakker geworden in epe die ik echt niet meer herkende.
het enige wat ik me herinnerde is het gezicht van Jeroen en Robbert toen ik het cafe verliet met die vrouw , dat heb ik wel een tijdje moeten horen.
Via een zg Vriend kreeg ik werk aangeboden in terwolde op een grote camping en bungalow park , soms in de bediening wat ik vroeger in de canadian club ook al erg leuk vond ,
later portiers loge werk enzovoort.
daar ging ik mentaal erg achteruit mede door de vele uren die ik werkte 100 uur in de week was niks , gedurende zomermaanden. kreeg daar iets met Karin Gsberts een meisje
uit het westen , knap ding met lang zwart haar ,ze woonde in de buurt van amsterdam , sprak regelmatig in amsterdam af en ze kwam ook regelmatig bij mij in terwolde in mijn woonwagen.
Mooie tijden maar toch ging ik hard achteruit , begon stemmen te horen die waren er altijd al maar op de achtergrond nu werden ze zeer luid , zo luid
dat ik niet meer in staat was ze te onderdrukken of te negeren.
Begon me zo slecht te voelen dat ik weer hulp moest zoeken en kwam via via bij het riagg terecht en later via jongerenwerk bij een psychiater terecht die het niet verantwoord vond dat ik ergens
op bezoek ging dus hij kwam bij mij thuis wekelijks. dat klikte heel erg goed en Herman kwam 2x in de week vanuit ommen naar terwolde toe,
we leenden elkaars boeken gingen samen naar de schouwburg en naar de film. op een gegeven moment deed hij me over naar een collega Karel Kranendonk ,ook een vriendelijk en goed mens.
Laatste keer dat ik Herman zag kwam hij onverwacht op bezoek met zijn vrouw en vertelde me dat hij een tumor in zijn hoofd had en onder andere last had van kokerblindheid had en hevige pijn.
hij had misschien nog een kleine 3 maanden te leven , hij kwam dus afscheid nemen.
vond ik erg lief dat hij speciaal bij mij kwam afscheid nemen. zeer emotioneel van beide kanten.
op een gegeven leerde ik de vrouw van mijn dromen kennen mijn Carolien en zeer knap blond meisje een stuk jonger dan mij bijna 11 jaar jonger maar dat leeftijd verschil maakt mij niets uit.
ze gebruikte me eerst als informatie voorziening wat betreft haar ex die het uit gemaakt had met haar maar die nog regelmatig op de camping was en Carolien ook.
Van het een kwam het ander en ik werd hopeloos verliefd dat ik tientallen jaren zo gebleven en we zijn nu al sinds 89 samen en sinds 10-7-1992 getrouwd..dus binnenkort 30 jaar getrouwd.
Frans kranendonk bleef ook regelmatig mij bezoeken en hij vond na overleg met de huisarts in terwolde dat er een gedwongen opname moest komen.
dat werd dus na een paar keer nee gezegd te hebben de wellen aan de zutphenestraat in apeldoorn . niet ver van mijn eigen buurtje van vroeger.
heb daar 3 maanden in isolement gezeten , verschillende therapieen gedaan en veel medicatie geslikt en gespaard voor later , wie wat bewaart die heeft wat.
Na 3 maanden was men daar uit behandeld en kon ik weer naar huis naar de camping , daar was ik natuurlijk een schande voor de camping , baan kwijt en ik werd genegeerd ,
er was geen werk voor mij meer daar . mijn kat was weggegeven mijn meeste langspeelplaten boeken postzegel albums en boeken waren gestolen door Jeroen Verschoor en Johan de jonge
destijds eigenaar van de scherpenhof.
het enge voordeel en houvast wat ik had was Carolientje , gedeelte van het personeel wat nog wel met mij sprak waarchuwde mij voor haar a-sociale familie (wonwagenkamp familie).
van mijn moeders kant komt ook een gedeelte van het woonwagenkamp in apeldoorn dus ik zag daar niets negatiefs in , ik zag alleen een prachtige meid die zo te zien behoorlijk verliefd op me was en om de een of andere
achterlijke reden nog steeds gek en gecharmeerd van me is.
maar niet tegen staande dat ik hevig verliefd was op Carolien kon ze me niet uit mijn bipolaire depressies trekken en werd ik steeds zieker.
Had inmiddels in de regio deventer bij philips duphar een goeie baan gevonden maar ook daar moest ik wegens ziekte stoppen.
de stemmen in mijn kop spoorden mij aan om te stoppen met leven.
wilde niet dood maar wilde niet doorgaan met dit leven.
op een dag besloot ik uit dit leven te stappen en rust te cre-eren in mijn hoofd. wilde af van de stemmen en af van de benauwdheid in mijn kop en het gevoel van plastic om je kop heen gebonden.
wilde af van mijn doodswens en de geluiden om me heen , ik wilde dood , stilte dood niks meer zwart.
begon voorbereidingen te treffen , ruimde de boel iets op in huis ,stak een paar kaarsen aan , had 2 flessen wijn gekocht.
stampte valium , ceresta forte en rohipnol fijn , bij elkaar bijna 80 tabletten alles door elkaar heen verdunde het met water en limonade siroop.
Ging op de grond zitten met mijn benen in elkaar gevouwen, begon in snel trein tempo de anderhalve liter wijn op te drinken , dat ging me goed af.
de gordijnen waren dicht en de muziek stond aan eric burdon declares war met het nummer tobacco road.
ik roerde met een lepel door het glas medicatie en limonade en dronk alles in een teug op.
zette het glas op de grond , stak wierrook aan en begon aan de tweede fles die ik in hoger tempo leeg dronk.
Daarna weet ik een tijd niets meer een dag later werd ik wakker op de intensive care in deventer in het ziekenhuis.
dit was mijn zoveelste zelfmoord poging , zelfs daar ben ik slecht in.
mijn ogen waren amper open of ik zag johan mijn baas die mij vertelde dat ik beter dood had kunnen gaan dat was beter voor iedereen geweest. Hij had de moeite genomen om even naar de ic te komen om mij dat te vertellen nadat ik wakker geworden was.
de woonwagen was niet meer van mij die was al verkocht samen met mijn fiets bromfiets en de meeste spullen in de woonwagen.
hij ging weer weg, ik had dus helemaal niks meer , niet alleen was ik nog springlevend maar was me alles afgepikt wat ik had.
met mijn pasje had hij mijn inkomen gepind bij de bank in heerde van een vriend van hem die daar directeur was.
Dank u beleefd , zelfs de kerstspullen van mijn oma waren gestolen , ook mijn dagboeken en concept boek wat ik geschreven had alles weg.
Volgende visite was mijn ouders en dat maakt mijn dag weer goed. Carolien kwam natuurlijk ook die is nooit meer weggegaan.
Wat ik ook gedaan heb aan rottigheid in mijn leven ze was altijd mijn stabiele vrouw die er altijd voor me was.
na mijn opnames kreeg ik kort een bungalow in lettele waar Carolien elk weekend bij me was.
daarna kreeg ik een flat in apeldoorn aan de laan van orden. ook daar was Carolien vaak.
ik zoop nog vaak maar gebruikte nooit iets waar ze bij was , dat respect had ik wel voor haar.
op een gegeven moment kreeg ze een mooie flat in hoorn nh , een vriend van mij vroeg ik mij te helpen met verhuizen en op een zaterdag ochtend was ik daar met een aantal katten en mijn hele hebben en houden.
na een paar maanden woning ruil gedaan met haar ouders zodat we een eens gezinswoning kregen , daar heb ik haar ten huwelijk gevraagd.
in de avond ging ze naar bed tegen half 10 dan begon het voor mij pas , ik pakte mijn sigaretten mijn drank zette de kop telefoon op en draaide muziek en zoop tot ik amper de trap op kon lopen.
dat resulteerde dan dat ik een behoorlijke kater had en daardoor mijn stemmen en mijn depressies niet volledig waarnam.
we zouden 10 juli 1992 trouwen daarna nooit meer gedronken en nooit meer gerookt of gebruikt.
op een gegeven moment verhuisden haar ouders naar hoogezand en Carolien wilde graag achter hen aan mede in verband met misbruik door haar oudste broer.
we konden in westerbroek een huis huren die we later gekocht hebben , met een jaar ging de familie terug en wij bleven in het noorden.
Kreeg veel werk in de it en verdiende erg goed geld en we hadden het een paar jaar erg goed en door het vele werk was mijn bipolair op de achtergrond terecht gekomen.
Later werd dat weer erger ivm buren ruzie zie het verhaal van carolien op de website.
ik zal later door gaan maar dit deel wilde ik jullie niet onthouden.
nabericht het bipolair zijn is waarschijnlijk ptss gecombineerd met een chronische depressie en wat al eerder bekend was een vorm van autisme.

Inmiddels wonen we in hongarije en hebben weinig of geen contacten meer uit nederland.
alleen Bert Jeroen en John.

in hongarije gelukkig contact met Pal en zijn familie , dochter Timea en haar 2 schatten van kinderen.
de enige mensen die nog iets voor ons betekenen momenteel.
Renata .
en de Fam Hobbelen.

Carolien bedankt voor dat je altijd bij me gebleven bent.
Zonder jou had ik de 64 niet gehaald.
Renata dank je wel , je bent voor altijd mijn “kind” ook al mag ik dat eigenlijk niet zeggen maar zo voel ik dat.
Zonder Carolien en Jij had ik het niet gered de laatste 3 jaar.
Jeroen jij bedankt dat je mijn vriend mag zijn en dan al meer dan 40 jaar.
Bert over jou komt er nog een stukje…

Graag opmerkingen en commentaar svp
positief of negatief….
dit stuk is in emotie geschreven dus excuses voor de fouten.
ontbrekende hiaten zal ik later alsnog vermelden en alles wat ik verder vergeten ben.

Rene

Gepubliceerd op 27/03/2022 Door rene

Geef een reactie